موی تای « بوکس تایلندی » به معنی « مشت زدن » و یکی از سبکهای آزاد ورزش رزمی است که ازجمله مهمترین سمبول فرهنگی و ملی کشور تایلند بشماررفته و همه ساله تاریخ « 17 مارچ » بنام روز« موی تای » در این کشور تجلیل میگردد. ورزش رزمی « موی تای» که در زبان انگلیسی بنام « تای بوکسینگ » یاد میشود ، در زمانیکه کشور « سیام » نام خود را به « تایلند » تغییر داد ، این ورزش رزمی نیز بنام « موی تای » مسمی شد.
موی تای به قبیله « تای » از سلطنت پادشاهی « تای مونگ و یا تای موآنگ » قبل از دوره دین « بودا » ارتباط دارد که در دو سمت رود « هوانگ هو و یانگ تسه » در سچوان و هوپی در جنوب کشور چین قرار داشت .
در آن زمان مردم « تای » بنابر هجوم وتعرض مجبور شدند تا به سمت جنوب مهاجرت نمایند که در آنجا نیز مورد حمله غیر بومیان قرار گرفتند، بنا بر این؛ قبیله به فکر افتاد تا علاوه بر استفاده از اسلحه های موجود آن زمان ،از ضربه های« مشت، آرنج ، زانو و لگد » در نبردهای تن به تن استفاده نمایند .
بعدها طوایف ( تای مونگ ) به صورت یک ملت مستقل با هم متحد گردیدند و در جنوب رودخانه مکونگ با تشکیل سرزمینی مستقل پرداختند و ضمنآ برای دفاع از سرزمین خود و جلوگیری از تاخت و تاز دشمنان ، سیستم دفاعی را با استفاده از ورزش رزمی ایجاد کردند ، که بعدها محبوبیت و احترام به این فرهنگ ملی باعث آن شد تا از آن به بعد افرادیکه میخواستند به فرمانروایی و یا حکومت دست یابند ، مجبور بودند که از جمله هجده سبک « موی تای » به تعداد چهار سبک آن را که عبارت از :
« هنرحرکات بدن ، تاریخچه اجداد قهرمان ، هنر مشت زدن و طلسم افسانه ئی » بود ، آموزش و دسترسی کامل داشته باشند .
ضمنآ قابل تذکر است که مردم تایلند در هنگام نبرد ، بخاطر تقویت روحیه نیروهای خود از موزیک و خواندن دعاهای خاصی استفاده میکردند و همچنان با پوشیدن « تنبان و پیراهن سنتی » ازتکه پارچه و کمربندهای مخصوص به عنوان محافظ و جلوگیری از نفوذ نیروهای « هیپنوتیزم کننده و یاجادوگری » استفاده میکردند که این نوع موزیک و پارچه ها قرار ذیل است :
۱ـ مونگون « حلقه و یا سربند » :
مردم تایلند بر این اعتقاد بودند که قدرت‌های « جادویی و هیپنوتیزمکننده » به بالاترین قسمت بدن انسان یعنی « سر » تأثیر زیاد دارد ، به این اساس مردها نوارپارچه‌ای را که علائم و نشانه های دعا بر آن نقش بسته بود ، به دور سر خود می بستند.
۲ـ پراچیات « حلقه بازو و یا بازوبند » :
استفاده از پراچیات یا بازوبند از دیگر اعتقادات مردم تایلند بوده است ، شواهد تاریخی و باستانی نشان میدهد که در زمان قدیم ، اکثر مبارزان تایلندی هنگامی که میخواستند به میدان جنگ وارد شوند، نوار باریکی را به دور بازوی شان میبستند و معتقد بودند این پوشش به آنها « نیرو » داده و از خطر محفوظ میدارند .
۳ــ وای کرو « موسیقی سنتی » :
درزمان های گذشته کشورهای مختلف ، برای نیروهای نظامی خود نوعی موزیک را در نظر میگرفتند که از آن درهنگام جنگ برای تقویت روحیه نیروهای خود استفاده میکردند، چون هنر رزمی موی تای در گذشته جزی تمرینات نیروهای نظامی و سربازان کشور تایلند بود ، بنا بر این اکنون هم در این کشور مبارزه و مسابقات « تای بوکسینگ » با صدای طبل و نوعی موسیقی همراهی میشود، که هدف ان تشویق وتحریک کردن مبارزین « جنگجویان » بخاطر وارد کردن ضربات سنگین است.
همچنان باید خاطر نشان ساخت که موسیقی سنتی « سارما » و یا « وای کرو » در میدان جنگ و یا رینگ تای بوکس » سمبلی از حرکات سنتی و نوع رقص مخصوص « تای بوکسرو با جنگجو » برای قدرشناسی و سپاس از زحمات « والدین و استاد » میباشد ، بخاطر اینکه والدین در زندگی زحمات بسیار زیادی را دربزرگ کردن و تربیط اطفال خویش میکشند و استاد « ترینر » نیز مثل « مادر و پدر » زحمات دلسوزانه کشیده وتمام قوانین ، مقررات و تکنیک این سپورت رزمی را با کمال امانتداری که با مراعت کردن « دسپلین » میباشد ، برای شاگرد خویش یاد میدهد .
حرکات و ضربات « موی تای » :
در ورزش رزمی « موی تای » از حرکات و ضربات « مشت ، آرنج ، زانو و لگد » به شکل ذیل استفاده صورت میگیرد :
ــ ازساقهای پای : مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن .
ــ از بازوهای دو دست : به عنوان دو شمشیر برای دفاع کردن .
ــ از مشتها : برای کوبیدن و خرد کردن .
ــ از آرنج دستان : به عنوان ضربات نیزه .
ــ از زانوها : به مثل گرز ، برای ضربه زدن و دفاع کردن .
ــ از پاها : به مشابه چاقو و تبر .
فعالیت بین المللی « موی تای » :
اداره تربیت بدنی و اسپورت کشور تایلند، در دو دهه اخیر ورزش رزمی « موی تای » را در سطح بین‌المللی گسترش داد و فعالیت خود را از سال « 1985 میلادی» با تأسیس کردن « انجمن موی تای آماتور تایلند » آغاز کرد و به تعقیب آن کوشید تا این ورزش رزمی ، در جمع سایر ورزشها در چوکات رسمی شامل گردد .
به این اساس درسال « 1999 میلادی » در جلسه که با حضور اعضای کمیته المپیک آسیا درکشور کویت برگزار شد ، در آن جا فیصله به عمل آمد تا ورزش رزمی « موی تای » مانند سایر ورزشها ، به عضویت رسمی «کمیته المپیک آسیایی » پزیرفته شده و همه ساله مسابقات آن تحت رهبری « کمیته المپیک » تدویر گردد.
درسال 1368موای تای توسط آرجان محمد توحیدی به ایران آورده وفنون آن پایه ریزی شد استاد این دوره آموزش ورزش رادر کشور هلند باتحمل مشکلات و مشقات فراوان رابه پایان رسانده و به ایران مراجعت نمودند.البته استادبه غیر ازموای تای قبلا در رشته های تکواندووکاراته دارای سابقه درخشانی نیز می باشند به طوری که ایشان کاپیتان تیم ملی ایران بودندوبه محمد اوراماواشی(یکی از ضربات پا در کاراته) مشهور بودند وباافتخاراتی که کسب کرده بودنددر کشور پاکستان نمایندگی کاراته را برای اولین باردران پایه ریزی نمودند . بعد از مدتی به سبکهای آزاد رینگی علاقه مند شده وبه کشور هلند عزیمت می کنند وهنر سخت موای تای را درآنجا یاد می گیرند ایشان در هلند نیز در مسابقات رینگی افتخار کسب کردندبه صورتی که استا د ایشان که یکی از بهترین مربیان موای تای درجهان میباشند میگوید محمد توحیدی یکی از قوی ترین مشتها را دردنیا دارند. بعد ایشان در سال 1368به ایران می آیند واین هنر باستانی تایلندی را برای ایران به ارمغان می آورند درابتدا به صورت انجمن شروع به فعالیت میکنند تا اینکه در سال 1373به صورت رسمی از طرف فدراسیون ورزشهای رزمی به رسمیت شناخته میشود وحالا هم تیم واحد ملی موای تای به مسابقات گوناگون عزام می شود . این ورزش درتمام نقاط ایران به صورت غیرقابل تصور گسترش پیدا کرد بطوریکه این ورزش با خون ایرانیها اجین شد وبا علاقه بیش از حدی که ایرانیها به ورزش آزاد رینگی دارند به یکی ازپر طرفدارترین ورزشهای رزمی تبدیل شد و امروزه در مسابقات جهانی تیم ایران یکی از رقیب های سر سخت تمام تیمها به شمار میرود.
