اگر قصد دارید به رسم قدیم ترها بازی کنید و علاوه بر کیف بردن کمی هم تکان بخورید می توانید با خواندن این یادداشت چندین بازی قدیمی ایرانی را شناخته و روش بازی آن را نیز بیاموزید.
از سال 394 که بازی های المپیک بدستور تئودوسیوس تعطیل شد تا سال 1896 که بازیهای المپیک نوین آغاز شد، جمعاً 1502 سال بازیهای المپیک فراموش شده بود. در این مدت تلاشهای زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملاً از بین برده بود) تا اینکه تلاشهای دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال 1892 مؤثر واقع شد.
شرکت در ورزش ها یک سرگرمی برای غنی سازی اوقات فراغت جوانان و به ویژه یک تفریح همیشگی برای لذت بردن طبقه سرمایه دار تبدیل شده بود. حالا ضروری است که سرگرمی به بخشی از زندگی جوان تبدیل شود. "همه ورزش ها برای همه (All sports for everybody)" یا "ورزش برای همه (Sport For All)"، بدون شک عبارتی آرمانی و شوق برانگیز بوده که توسط پیر دو کوبرتن بیان شده است. بنیانگذار جنبش المپیک، در 13 ژانویه 1919، در صفحه اول شماره 12 روزنامه لوزان (Gazette de Lausanne) مقاله ای را نوشت که یک نقطه عطف تاریخی برای آنچه که امروز به عنوان "ورزش برای همه" نامیده می شود، می باشد.
ابراهیم میرزایی متولد 1318 است که پدرش اهل رشت و مادرش اهل گرگان بوده است . و در سال 1337 دبیرستان نظام را در سن 18 سالگی به اتمام رساند . در سال 1340 تا 1344 دانشکده افسری را در نیروی مخصوص کماندویی به اتمام رساند. . وی از سال 1344 تا سال 1349 تقریباً 9 دوره ی خارجی دید.
در عرض این پنج سال آموزش نیروهای مخصوص را در کشورهای امریکا ، انگلیس ، فرانسه ، ژاپن ، کره ، لبنان و اسراییل و آخرین آن در تایوان و مرکزکونگ فو کاراتو لیانگ فو گذراند. وی پس از آموزش رزمی و فنون نبرد تن به تن کاراته گوجوریو و تکواندو که در آن زمان فقط برای نیروهای مخصوص نظامی مجاز بود را به اتمام رساند و در سال 1347 دان 7 افتخاری کاراته را از ژاپن کسب و در سال 1348 مشکی دان 4 تکواندو را دریافت کرد .
ورزش و انجام حرکات پهلوانی جزو فعالیت‌های اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعهٔ آن زمان ارزش خاصی برای ورزشکارانی قایل می‌شد که برای قدرت بدنی و شجاعت روحی که در اختیار داشتند، شکرگزار بوده‌اند.
نقش برجسته‌های این ورزش حتی از دوران پیش از میلاد مسیح هم باقی مانده است. به هر حال این ورزش نام مجموعه حرکات ورزشی با اسباب و بی اسباب و آداب و رسوم مربوط به آنهاست که در محدوده تاریخی و فرهنگی ایران از گذشته های دور رواج داشته است. اما آنچه مهم است اینکه ورزش باستانی در همه دوره‌ها تعامل مثبتی با اندیشه‌های عرفانی و اخلاقی داشته و حتی زورخانه‌های آن هم با تمسک از مکان‌های مذهبی قدیمی ساخته می‌شده است.