اگر قصد دارید به رسم قدیم ترها بازی کنید و علاوه بر کیف بردن کمی هم تکان بخورید می توانید با خواندن این یادداشت چندین بازی قدیمی ایرانی را شناخته و روش بازی آن را نیز بیاموزید.
از سال 394 که بازی های المپیک بدستور تئودوسیوس تعطیل شد تا سال 1896 که بازیهای المپیک نوین آغاز شد، جمعاً 1502 سال بازیهای المپیک فراموش شده بود. در این مدت تلاشهای زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملاً از بین برده بود) تا اینکه تلاشهای دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال 1892 مؤثر واقع شد.
شرکت در ورزش ها یک سرگرمی برای غنی سازی اوقات فراغت جوانان و به ویژه یک تفریح همیشگی برای لذت بردن طبقه سرمایه دار تبدیل شده بود. حالا ضروری است که سرگرمی به بخشی از زندگی جوان تبدیل شود. "همه ورزش ها برای همه (All sports for everybody)" یا "ورزش برای همه (Sport For All)"، بدون شک عبارتی آرمانی و شوق برانگیز بوده که توسط پیر دو کوبرتن بیان شده است. بنیانگذار جنبش المپیک، در 13 ژانویه 1919، در صفحه اول شماره 12 روزنامه لوزان (Gazette de Lausanne) مقاله ای را نوشت که یک نقطه عطف تاریخی برای آنچه که امروز به عنوان "ورزش برای همه" نامیده می شود، می باشد.
ورزش و انجام حرکات پهلوانی جزو فعالیت‌های اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعهٔ آن زمان ارزش خاصی برای ورزشکارانی قایل می‌شد که برای قدرت بدنی و شجاعت روحی که در اختیار داشتند، شکرگزار بوده‌اند.
نقش برجسته‌های این ورزش حتی از دوران پیش از میلاد مسیح هم باقی مانده است. به هر حال این ورزش نام مجموعه حرکات ورزشی با اسباب و بی اسباب و آداب و رسوم مربوط به آنهاست که در محدوده تاریخی و فرهنگی ایران از گذشته های دور رواج داشته است. اما آنچه مهم است اینکه ورزش باستانی در همه دوره‌ها تعامل مثبتی با اندیشه‌های عرفانی و اخلاقی داشته و حتی زورخانه‌های آن هم با تمسک از مکان‌های مذهبی قدیمی ساخته می‌شده است.
اصولا دو دسته از انسان ها به سمت هنر های رزمی می روند. دسته اول افرادی هستند که به رزم و هنر های رزمی علاقه دارند ومفهوم واقعی هنر های رزمی را درک کرده اند (صبر،مقاومت،احترام و ...)و برای یادگیری یک هنر،ورزش ، خود سازی و یا ... به سمت هنر های رزمی یا ورزش رزمی می روند؛ دسته دوم افرادی هستند که برای دفاع از خود و قوی ترشدن وبرای اینکه مجبورند برای اینکه بتوانند خودشان را در جامعه نشان بدهند و یا کسی به آن ها زور نگوید به سمت هنرهای رزمی میروند. با ما همراه باشید تا علت انتخاب رشته رزمی و چگونگی آن را برسی کنیم.
تای چی چوان (Tai ChiChuan)، یک هنر رزمی چینی است که اساساً برای مزایای بیشمارش که یکی از آنها حفظ سلامتی است در بین مردمان این کشور رواج پیدا کرده است. البته چینی ها عقیده دارند که این ورزش عاملی برای مقابله با فشار و استرس ها درونی و روحی هم می باشد. این هنر رزمی یک روش مناسب برای سبک آرامش و مدیتیشن، یا همان مدیتیشن در حرکت محسوب می گردد. بر خلاف سایر رشته های رزمی که حرکاتی سخت و خشن دارند، تکنیک ها در هنر رزمی تای چی چوان، نرم، ملایم و شناور اجرا می شوند و به اعمال نیرو بیش از انجام حرکات خشن و قدرتمندانه تأکید دارند.
دکتر بورتز در مجله انجمن پزشکی امریکا در سال 1982 گفته بود؛ در حال حاضر دارویی وجود ندارد که بتواند مانند تمرین‌های ورزشی ضامن سلامتی انسان در طول عمر او باشد. همچنین از بورتز سؤال می‌کنند که چه نوع تمرین ایروبیکی که مناسب و کم هزینه نیز باشد را برای مقابله با سالخوردگی پیشنهاد می‌کند؟ و او در پاسخ می‌گوید؛ طناب زدن. زیرا نه تنها یک ورزش خوب و قدیمی است بلکه ایروبیکی نیز هست.
ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ آﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺮ در ورزش ھﺎﯾﻤﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ . ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ اﺣﺘﻤﺎل آﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮوھﺎی ﻓﺸﺎرﻧﺪه ( اﺻﺎﺑﺖ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺳﺒﺐ آﺳﯿﺐ ﻣﻐﺰ در ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد اﺻﺎﺑﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﺸﺮده ﺷﺪن ﻣﻐﺰ درآن ﻧﺎﺣﯿﻪ ) ﯾﺎ ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺸﯽ وارده ﺑﻪ ﺳﺮ ( ﺳﺒﺐ آﺳﯿﺐ ﻣﻐﺰ در ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﮫﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺳﺮ ) و ﯾﺎ ﻧﯿﺮوی ﭼﺮﺧﺸﯽ اﻋﻤﺎل ﺷﺪه روی ﺳﺮ ( ﻣﺜﻞ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪن از روی ﻣﻮﺗﻮر وﻏﻠﺖ زدن ) .