آشنایی با جبهه دانش آموزی مصباح الهدایه
از سال 394 که بازی های المپیک بدستور تئودوسیوس تعطیل شد تا سال 1896 که بازیهای المپیک نوین آغاز شد، جمعاً 1502 سال بازیهای المپیک فراموش شده بود. در این مدت تلاشهای زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملاً از بین برده بود) تا اینکه تلاشهای دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال 1892 مؤثر واقع شد.
شرکت در ورزش ها یک سرگرمی برای غنی سازی اوقات فراغت جوانان و به ویژه یک تفریح همیشگی برای لذت بردن طبقه سرمایه دار تبدیل شده بود. حالا ضروری است که سرگرمی به بخشی از زندگی جوان تبدیل شود. "همه ورزش ها برای همه (All sports for everybody)" یا "ورزش برای همه (Sport For All)"، بدون شک عبارتی آرمانی و شوق برانگیز بوده که توسط پیر دو کوبرتن بیان شده است. بنیانگذار جنبش المپیک، در 13 ژانویه 1919، در صفحه اول شماره 12 روزنامه لوزان (Gazette de Lausanne) مقاله ای را نوشت که یک نقطه عطف تاریخی برای آنچه که امروز به عنوان "ورزش برای همه" نامیده می شود، می باشد.
ابراهیم میرزایی متولد 1318 است که پدرش اهل رشت و مادرش اهل گرگان بوده است . و در سال 1337 دبیرستان نظام را در سن 18 سالگی به اتمام رساند . در سال 1340 تا 1344 دانشکده افسری را در نیروی مخصوص کماندویی به اتمام رساند. . وی از سال 1344 تا سال 1349 تقریباً 9 دوره ی خارجی دید.
در عرض این پنج سال آموزش نیروهای مخصوص را در کشورهای امریکا ، انگلیس ، فرانسه ، ژاپن ، کره ، لبنان و اسراییل و آخرین آن در تایوان و مرکزکونگ فو کاراتو لیانگ فو گذراند. وی پس از آموزش رزمی و فنون نبرد تن به تن کاراته گوجوریو و تکواندو که در آن زمان فقط برای نیروهای مخصوص نظامی مجاز بود را به اتمام رساند و در سال 1347 دان 7 افتخاری کاراته را از ژاپن کسب و در سال 1348 مشکی دان 4 تکواندو را دریافت کرد .
موی تای « بوکس تایلندی » به معنی « مشت زدن » و یکی از سبکهای آزاد ورزش رزمی است که ازجمله مهمترین سمبول فرهنگی و ملی کشور تایلند بشماررفته و همه ساله تاریخ « 17 مارچ » بنام روز« موی تای » در این کشور تجلیل میگردد. ورزش رزمی « موی تای» که در زبان انگلیسی بنام « تای بوکسینگ » یاد میشود ، در زمانیکه کشور « سیام » نام خود را به « تایلند » تغییر داد ، این ورزش رزمی نیز بنام « موی تای » مسمی شد.
ورزش و انجام حرکات پهلوانی جزو فعالیت‌های اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعهٔ آن زمان ارزش خاصی برای ورزشکارانی قایل می‌شد که برای قدرت بدنی و شجاعت روحی که در اختیار داشتند، شکرگزار بوده‌اند.
نقش برجسته‌های این ورزش حتی از دوران پیش از میلاد مسیح هم باقی مانده است. به هر حال این ورزش نام مجموعه حرکات ورزشی با اسباب و بی اسباب و آداب و رسوم مربوط به آنهاست که در محدوده تاریخی و فرهنگی ایران از گذشته های دور رواج داشته است. اما آنچه مهم است اینکه ورزش باستانی در همه دوره‌ها تعامل مثبتی با اندیشه‌های عرفانی و اخلاقی داشته و حتی زورخانه‌های آن هم با تمسک از مکان‌های مذهبی قدیمی ساخته می‌شده است.
اصولا دو دسته از انسان ها به سمت هنر های رزمی می روند. دسته اول افرادی هستند که به رزم و هنر های رزمی علاقه دارند ومفهوم واقعی هنر های رزمی را درک کرده اند (صبر،مقاومت،احترام و ...)و برای یادگیری یک هنر،ورزش ، خود سازی و یا ... به سمت هنر های رزمی یا ورزش رزمی می روند؛ دسته دوم افرادی هستند که برای دفاع از خود و قوی ترشدن وبرای اینکه مجبورند برای اینکه بتوانند خودشان را در جامعه نشان بدهند و یا کسی به آن ها زور نگوید به سمت هنرهای رزمی میروند. با ما همراه باشید تا علت انتخاب رشته رزمی و چگونگی آن را برسی کنیم.
سان شو یک استیل از ووشو که یک هنر رزمی چینی محسوب می شود . این هنر رزمی ترکیبی از تئوری ها و تکنیک های ووشو است که سبک جدیدی را با توانایی ها و قوانین جدید در سطحی قویتر و پیشرفته تر ارائه می دهد. در این رشته رزمی، یک مجموعه کامل از همه فنون نبرد بدون اسلحه، در چنگال گرفتن حریف، کشتی، مبارزه به روی زمین و دفاع در برابر حریفی که اسلحه بدست دارید دیده می شود.
نانچوان یا بوکس جنوبی یکی از سه سبک اصلی و استاندارد ووشو جهان بوده که به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم ازقدرت وسرعت و انعطاف پذیری جایگاه ویژه ای در بین هنرجویان ایرانی دارد . این سبک در قسمت تالو ( اجرای فرم) به سه صورت اجرای فرم استاندارد نانچوان(فرم بدون سلاح با مشخصات سبک) نن گوئن(فرم سلاح چوب)نن دائو(فرم سلاح شمشیرپهن) به مسابقات جهانی والمپیک قدم می گذارد.ودرقسمت سانشو(مبارزه آزاد) با قوانین کاملا"علمی همگام با دیگر سبکهای ووشودرمیادین جهانی حاضرمی گرددنانچوان بطورگسترده ای درجنوب چین تمرین می شود.